AJIN lub AIN [a] [ɛ̝] [ɔ̝] [i].png
 | AJIN lub AIN [a] [ɛ̝] [ɔ̝] [i].png Rozmiar 4 KB |
Ajin — szesnasta litera alfabetu hebrajskiego i fenickiego. W gematrii reprezentuje liczbę 70. Jest to spółgłoska gardłowa.
Wymawiana jako spółgłoska gardłowa*, nieme lub [a], [ɛ], [ɔ], [i]
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
*Spółgłoski faryngalne - spółgłoski szczelinowe artykułowane poprzez silne cofnięcie nasady języka, tak że powstaje szczelina między nagłośnią a tylną ścianką jamy gardłowej. Występują w językach semickich (np. w arabskim i sefardyjskiej wymowie języka hebrajskiego), północnokaukaskich i niektórych językach indiańskich (zwłaszcza salisz i wakaskich). Zgodnie z teorią laryngalną język praindoeuropejski mógł również zawierać spółgłoski faryngalne.
Także w języku ukraińskim i niektórych gwarach lokalnych języka polskiego występuje dźwięczne faryngalne "h" (stąd w języku polskim oboczność "h"/"ch").
Zapis
W Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym bezdźwięczną spółgłoskę faryngalną oznaczamy przez ħ, a dźwięczną przez ʕ
W alfabecie hebrajskim występują litery heth (ח) - w wymowie sefardyjskiej spółgłoska bezdźwięczna i `ajin (ע) - spółgłoska dźwięczna. W wymowie aszkenazyjskiej (używana m.in. przez polskich Żydów) heth brzmi jak [χ], a `ajin jest nieme.
W alfabecie arabskim występują również dwie litery: haa (ﺡ), wymawiane [ħ], i `ajn (ع), wymawiane [ʕ]. W niektórych dialektach języka arabskiego głoski te są zastępowane przez spółgłoski nagłośniowe